Ik ben Jacqueline,
altijd nieuwsgierig naar waarom we reageren zoals we reageren.
Al mijn hele leven ben ik nieuwsgierig en op zoek naar antwoorden waarom dingen
gaan zoals ze gaan. We reageren allemaal op onze eigen manier op situaties. Wat
gaat er allemaal in onze hoofden om.
Boeiend om deze processen te volgen. Waarom reageren mensen op hun eigen manier op situaties? Wat bepaalt hoe we ons voelen en hoe we ons gedragen? Waarom laten we over onze grenzen gaan? Waarom geeft bijvoorbeeld een deadline de ene persoon veel stress en iemand anders wordt er blij van. En hoe werkt dat bij mij? Zoveel vragen.
Ik wilde het graag beter begrijpen. Begrijpen is een mooie kwaliteit van ons hoofd, woorden geven aan wat er gebeurt. Ik vind het heerlijk om de kennis hierover tot mij te nemen. Maar begrijpen alleen was zeker niet genoeg, problemen worden niet met het hoofd opgelost weet ik inmiddels. Ik wilde ook meer zelf ervaren. Ervaren, voelen is meer een kwaliteit van ons lijf. De samenwerking van ons brein, lichaam en hart, het één kan niet zonder het ander.
De afgelopen 30 jaar heb ik allerlei opleidingen, cursussen en workshops gevolgd en dat heeft me al veel opgeleverd. Ik houd ervan om steeds weer iets nieuws te ontdekken, het voed mij innerlijk. En voor degenen die daar niet van houden, ik deel heel graag mijn kennis en inzichten met je. Kennis en ervaringen op gebied van coaching, lichaamswerk, voeding, leren, het heeft allemaal raakvlakken met elkaar.
Uiteindelijk ben ik op het pad van (neuro-sensitieve) mindfulness terecht gekomen. Een manier om onszelf te leren kennen en onze reacties op de wereld beter te begrijpen. Ik ben de opleiding gaan doen bij 'open bewustzijn' en daar ben ik nog steeds erg blij mee ben.
Wat mindfulness mij vooral geleerd heeft, alles mag er gewoon zijn, we hoeven niets vast te houden, los te laten of weg te duwen. Onze gevoelens en gedachten zonder oordeel accepteren. Als alles er mag zijn, komt er ruimte om te kijken naar wat er ook nog is.
Naast mijn angst voor afwijzing is er ook moed om door te gaan, naast pijn van verlies, is er ook kracht om het verdriet er te laten zijn, naast onveilig en bedreigd voelen, is er ook een plek van veiligheid waar ik me weer sterk kan voelen.
We hoeven niets vast te houden of weg te duwen, kost bakken met energie, we kunnen het er gewoon laten zijn. Geen (oké minder) oordeel en meer vriendelijkheid voor mijzelf en de ander. Niet altijd makkelijk, klopt helemaal. Maar het geeft mij meer vrijheid, bewustzijn en ruimte om verder te onderzoeken en te groeien. Mijn groeiproces zal nooit ophouden en dat is helemaal oké.
Om mijn (onrustige) hoofd ook gerust te stellen was het fijn om dat wat er gebeurde terug te brengen naar de theorie vanuit de neurowetenschap en de boeddhistische psychologie. De Polyvagaal theorie heeft me hierbij veel gebracht.
De polyvagaal theorie is een theorie over ons autonome zenuwstelsel, dat de onbewuste processen in ons lichaam regelt en altijd veiligheid en onveiligheid aan het scannen is. Het woord zegt het al, het gaat automatisch, wat maakt dat we niet verantwoordelijk zijn voor die (stress) reactie. Zo zijn we geprogrammeerd. Wel hebben we invloed op de stap erna, wat doen we met deze reactie die we opmerken.
Mindfulness-oefeningen hebben me meer lichaamsbewustzijn gebracht, waardoor het reguleren van mijn emoties en gedachten via het zenuwstelsel makkelijker gaat. Situaties die me vroeger uit evenwicht brachten, kan ik nu beter (ver)dragen. Ik kan mijn angsten nu lichamelijk ervaren en ze nieuwsgierig onderzoeken. Door naar de veiligheid bij mijzelf te gaan worden deze emoties gevoeld, omarmt en dan laten ze zichzelf wel weer los. Het is soms magisch om het te ervaren. Ik kom hierdoor meer in mijn kracht te staan en heb ik nog genoeg ruimte om daarin te groeien en dat gun ik iedereen.
Ook weer zo'n mooi proces, doordat ik jou kan helpen groeien, groei ik zelf, ik hou ervan.
Als laatste wil ik mijn dankbaarheid vermelden, dit is voor mij een belangrijke waarde in het leven. Naast alle moeilijke, lastige, vervelende, pijnlijke situaties die wij allemaal meemaken in ons leven, heb ik geleerd om dankbaarheid naar de voorgrond te brengen. Ik voel me dankbaar voor het leven zoals me dat gegeven is, met alle prettige en onprettige gevoelens die erbij horen. Dankbaar dat ik je mag begeleiden in jouw proces.
